​مح‍‌‍مدرضا ایران‌زاده:

ما مراقبان زبان و ادبیات مراقبت را در همه‌جای زندگی با خود داریم. گاهی شدت ماجرا به جایی می‌رسد که خیال می‌کنیم می‌توانیم بیماری‌ها را ویرایش کنیم. مثلاً همین «سرطان» که همیشه دور بود و حالا نزدیک شده‌است؛ حالا که روز مادر است و عزیزکرده‌ی مادر در چنگال او!

     دلم می‌خواهد «چنگال‍»‍ش را ویرایش کنم و جهان خیال کند خب متخصص است دیگر. وقتی می‌نویسد «چنگال» غلط است و «چ» و «نون» و «الف‍»‍ش زاید است، حتماً که «گل» باقی‌مانده‌اش درست است.

     بعد «سرطان» را هم همین‌طور دست‌کاری کنم و بگویم این واژه از بن غلط است. ترجمه‌ی واژه‌ای‌ست که به‌اشتباه این‌گونه برداشت شده. بعد بپرسند: «خب تکلیف چیست؟» بگویم: «سرط!» بپرسند: «یعنی چه؟» بگویم: «آن‌هم دوباره به اصلاح نیاز دارد. باید نوشت “سرت".» بعد از ترکیب ناخوب «چنگال سرطان» تنها «گل سرت» بماند که هدیه‌ی روز مادر برایت گرفته بودم.

بیمارستان‌های جهان ویراستار ندارند. هر بیماری دایره‌ی اطرافش هم مریض است. دلم برای این‌همه کجی و نادرستی می‌گیرد. کاشکی خدای شفا سری به دل‌ها بزند.

​"انگار همین دیروز بود “
حتما تابه حال این جمله را از افراد مختلف شنیده اید ولی وقتی مادرها می گویند یک سوز خاصی دارد ،میگویند و همزمان آه می کشند و ستاره ای توی چشمهایشان برق می زند.
مادرها تنها کسانی هستند که خاطره ها رابا  قبل و بعدش تعریف می کنند ،  فریم به فریم قاب گرفته اند بدنیا آمدن و قد کشیدن بچه هایشان را. و در دل همه شان یک انگار همین دیروز بود لانه کرده کرده است.
برای مناسبت های مختلف تقویم بهانه های مرتبطی وجود دارد ولی تولد مادرترین عالم بهترین نوع انتخاب برای روز مادر است،مادر تمام خوبیها و مهرورزی ها ، شروع عاشقانه ی روییدن ها …
اما مادر شدن ساخته شدن است ، پایه ها را محکم گذاشتن است و چه معماری بهتر از پیامبر مهربانی ها و چه همراهی همراهتر از علی اعلاء.
مادران در هر نسلی شیوه ی مادرانه شان فرق میکرده، از حوای اولین تا مادران امروزی . اسمشان آنا باشد یا ننه فرقی نمیکند حتی مامان های امروزهم پر چادر حضرت زهرا(س) را  گرفته اند و بیشتر مادرانی که پدر هم هستند ،زنانی که پرستار شوهر مریضشانند ، دخترانی که همدم و مونس تنهایی پدرهایشان هستند این اسم زیبا را یدک می کشند.
اما یک بخش دیگر بر میگردد به مادرانی که با اینهمه دلبستگی ،بااینهمه عشق و بااین همه دوست داشتن عمیق می گویند برو خدا پشت و پناهت ،ام وهب هایی که هدیه می دهند تکه ی  جان و قلبشان را ،برای این مادران یک روز نه تمام عمر را باید روز مادر نامید . فاطمه نام تمام مادران شهیدان است.

نشسته ام حوالی تاریخ

بنفشه ها

در پهلوی زنی ریشه دوانده اند

پسری

مهریه مادرش را به اجرا گذاشته

مردی

تنهایی چاه را به نام خودش زده و

شب به شب

تکه پاره های جغرافیا را مثل مردابی خسته

برای خوابیدن نیلوفری

به هم وصله می زند

***

بندهای این شعر را

در آتش دری سوخته می اندازم

تا خاکسترش را

بر سر تمام خداحافظی ها بریزم

بشریت

تا ابد

پشت این رفتن ، دست تکان می دهد

برای عمق این تنهایی کلمه می آفریند

تا خسوف را

به صورتی سیلی خورده

ربط ندهد