​مح‍‌‍مدرضا ایران‌زاده:

ما مراقبان زبان و ادبیات مراقبت را در همه‌جای زندگی با خود داریم. گاهی شدت ماجرا به جایی می‌رسد که خیال می‌کنیم می‌توانیم بیماری‌ها را ویرایش کنیم. مثلاً همین «سرطان» که همیشه دور بود و حالا نزدیک شده‌است؛ حالا که روز مادر است و عزیزکرده‌ی مادر در چنگال او!

     دلم می‌خواهد «چنگال‍»‍ش را ویرایش کنم و جهان خیال کند خب متخصص است دیگر. وقتی می‌نویسد «چنگال» غلط است و «چ» و «نون» و «الف‍»‍ش زاید است، حتماً که «گل» باقی‌مانده‌اش درست است.

     بعد «سرطان» را هم همین‌طور دست‌کاری کنم و بگویم این واژه از بن غلط است. ترجمه‌ی واژه‌ای‌ست که به‌اشتباه این‌گونه برداشت شده. بعد بپرسند: «خب تکلیف چیست؟» بگویم: «سرط!» بپرسند: «یعنی چه؟» بگویم: «آن‌هم دوباره به اصلاح نیاز دارد. باید نوشت “سرت".» بعد از ترکیب ناخوب «چنگال سرطان» تنها «گل سرت» بماند که هدیه‌ی روز مادر برایت گرفته بودم.

بیمارستان‌های جهان ویراستار ندارند. هر بیماری دایره‌ی اطرافش هم مریض است. دلم برای این‌همه کجی و نادرستی می‌گیرد. کاشکی خدای شفا سری به دل‌ها بزند.