شعر جان آدمی است، رایحه است در بطن گلستان،در رگهای شاعر شعر جریان دارد و پشت نگاهش بیت 

آنچه یک شاعر را تاابد زنده نگه میدارد و شاخصه ی مسیحایی می بخشد تعهد است وپایبندی به اصول انسانی ووجدانی

فردوسی یکی ازآن شاعران مسیح صفت است که زنده است و زنده می کند روح کمال طلب شعردوستان را.

حماسه حس جنگجو و هیجانی کسانی که اینگونه ادبیات را می پسندند اقناع می کند و،شاهنامه بزرگترین مدعی شعرحماسی با فرازونشیب داستان های عاشقانه در بطن جنگهای قبیله ای و بین مرزی که با تاریخ ایران گره خورده کیمیایی است که در کمتر کشوری به چشم می خورد.

شاعری که 40 برایش همان عدد مقدس شد و به اوج رسید .اوج تا کهکشانی به اسم شاهنامه وگویی این بذر نیاز به چله ای داشته که سرازخاک بیرون بیاورد.

شاهنامه ،نامه ی زندگی پرفراز و نشیب اسطوره هایی است که عشق را باتعابیر مختلف به تصویر کشیده اند و سنت های ایران را درقالب نمادین شعر در تاروپود جان خوانندگان این اثر بافته اند.

روز بزرگداشت خالق این در ادبی و این سرباز زبان پارسی گرامی باد.