دهمین ستاره درخشید،ملائکه صلوات فرستادند ،نور هدایت مثل شکوفه های سیب پاشیده شد بر سر جهانیان.

امام جواد(ع) خوشبوترین گل هستی را در آغوش گرفته بود و در گوشهایش اذان می گفت …

الله اکبر الله اکبر … چه ترانه ی دل انگیزی بود وقتی از دهان جود و کرم بر گوش هدایت نواخته می شد.

تمام عرش فتبارک الله می خواندند،ستاره ها دور ماه حلقه زده بودند و پایکوبی می کردند.بر تن متوکلیان اما لباسی از آتش دوخته شده بود،طره ای از آفتاب که مثل تیزی تیغشان در چشم فرو می رفت.

میلاد هادی هدایت بشر مبارک.