هوس ته چین کرده ام دست میبرم توی کابیت تا زرشک خیس کنم،ته بسته یک مشت کمتر حتی، زرشک مانده است،توی فریزر را می گردم ، نیست 

دلم میگیرد یعنی راست را اگر بگویم چندمدت است که دلم گرفته ،بهانه گیر شده ام شاید

مینشینم کف آشپزخانه ،زل میزنم به بسته ی زرشک، باخودم می گویم “آقا خودت می دانی چه مرگم شده،خودت میدانی کبوتر دلم دارد بال بال میزند برای زیارتت ،دعوتم کن دیگر ،ببین زرشکم تمام شده آقا،من دلم می خواهد از تبرک تو بریزم توی غذایم ، از دامنه ی حرم تو …”

چیزی توی گلویم قلبمه میشود،انقدر شرمندگی توی دلم هست که نمیدانم از کجا شروع کنم فقط میگویم بطلب این سیاه چهره ی سنگین دل را 

السلام علیک یا شمس الشموس

*خودتان را بیش از چیزی که هستید باهوش فرض نکنید

گاهی اوقات باهوشی زیاده از حد می تواند حس داستان نویسی شما را تخریب کند.همیشه قبل ازشروع یک داستان تازه رفتارتان را یک بار کنترل کنید.در حقیقت بایدطرز تفکرتان را نسبت به خود ،مخاطب ،داستانتان ووضعیت داستان نویسی معاصر بازبینی کنید.هرکدام ازاین موارد میتواند بدون اینکه متوجه شده باشید رفتاروباورهای کاری تان راعوض کنند.

داستان نباید باتکیه بر مغزوعقل نوشته شود.داستان باید ازدل برآید.کارنویسنده داستان عمیق شدن در احساسات انسانی و به تصویر کشاندن آنهاست.